బడులు బాగుపడితేనే బంగారు తెలంగాణ!

రాష్ట్రంలోని బడులలో 99.99% జాతీయ, అంతర్జాతీయ ప్రమాణాలకు అటుంచి కనీస ప్రమాణాలకు నిలబడవు. తరగతి గదులు సక్కగా లేవు. మూత్రశాలలు లేవు. లైబ్రరీ లేదు. కొన్ని పాఠశాలల్లో ఉన్న ఒక్క కంప్యూటర్‌ ‌గది కూడా మూతపడ్డది. ఈ విధంగా అందవిహీనమైన కూలిపోయే గదులతో కునారిల్లుతున్న పాఠశాలలకు ఏ తల్లిదండ్రులైనా తమ పిల్లలను ఎలా పంపిస్తారు? ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో ఉన్నా స్కావెంజర్‌ను కూడా ఊడబెరికి పరిశుభ్రత బాధ్యత గ్రామపంచాయితీలకు అప్పగించడం ఎంతవరకు సమంజసమో ప్రభుత్వ పెద్దలు ఆలోచించాలి.

లోకల్‌ ‌క్యాడరైజేషన్‌ అమ లులో భాగంగా 317 ప్రభుత్వ ఉత్తర్వుతో చెల్లాచెదురైన 50% నుండి 60% ఉపాధ్యాయులు దాని రద్దు కోసం డిమాండ్‌ ‌చేస్తూ రోడ్లమీదికొచ్చి ఉద్యమాలు చేసారు. మరోవైపు అక స్మాత్తుగా జరిగిన ఈ బదిలీలను జీర్ణిం చుకోలేని ఉపాధ్యాయులు ఇప్పటికే 14 మంది ఆత్మహత్యచేసుకున్నారు. ఉద్యమాన్ని ఆపడానికి 317 ద్వారా తనే సృష్టించిన స్పౌజ్‌బదిలీల సమస్యను తనే పరిష్కరించడానికి ప్రయత్నించి చతికిలబడి ప్రభుత్వం పలుచనైంది. విద్యావేత్తలు, ప్రజలు, ప్రజాసంఘాలు, ప్రతిపక్షాలు కూడా స్థానికతకు ప్రాధాన్యతను ఇవ్వని ప్రభుత్వ ఏకపక్ష విధానాలను ఖండించడం ప్రారంభించాయి. ఈ పరిణామాన్ని ఊహించని ప్రభుత్వం వెంటనే తేరుకొని ప్రభుత్వ పాఠశాలలన్నింటిని ఇంగ్లీష్‌ ‌మీడియం పాఠశాలలుగా మార్చబోతున్నామని, ఉపాధ్యాయులకు అవసరమైన శిక్షణ కూడా ఇస్తామని ఎనిమిదేళ్ళుగాలేని ప్రేమను ఒలకబోస్తూ, ఏండ్ల తరబడి బడ్జెట్‌ ‌కెటాయింపుల్లో అన్యాయం జరిగిన విషయం అటుంచి ఏకంగా పాఠశాలలను నవీనీకరణ చేయడానికిగాను ‘‘మన ఊరు-మన బడి’’ కార్యక్రమాన్ని చేపట్టబోతున్నట్లు ప్రకటించి ఆ పథకం కింద మొదటి దశలో 9,123 పాఠశాలల్లో వసతుల కల్పన కొరకు రూ.7,289 కోట్ల రూపాయలు ఖర్చుపెట్టబోతున్నట్లు, మొదటి మూడు నెలల్లోనే రూ.3,497 కోట్లు బడులపై ఖర్చు చేయబోతున్నామని కూడా ప్రకటించి వడిగా వడిగా అడుగులు పడుతున్నాయి. కెజి టు పిజి వరకు విద్యావిధానాన్ని ఇలా చేస్తాం, అలా చేస్తాం అని చెప్పి ఎనమిదేండ్లు గడిచిన తర్వాత, ఇప్పటికిప్పుడు మూసివేస్తే తెలంగాణ రాష్ట్రంలోని 50% పాఠశాలలు మూసివేత అంచున ఉన్న సమయంలో ప్రభుత్వం మేల్కొనడం ఒకరకంగా శుభపరిణామమే.

గ్లోబలైజేషన్‌ ‌సవాళ్ళను స్వీకరించని ప్రభుత్వాలు:
ప్రభుత్వాలు మూడు దశాబ్దాలుగా గ్లోబలైజేషన్‌ ‌విసురుతున్న సవాళ్ళను స్వీకరించి పాఠశాల విద్యావ్యవస్థను లేదా మొత్తంగా విద్యా వ్యవస్థను ఆధునికీకరణ చేసి, గ్లోబల్‌ ‌మార్కెట్‌కు తగ్గట్టుగా విద్యార్థులను తయారుచేయాల్సిందిపోయి, విద్యను అంగడి సరుకుగా మార్చి అమ్మకానికి పెట్టి అందరు కలిసి విద్యామార్కెట్‌ను అభివృద్ధిచేసారు. పౌరులను తయారు చేసే లక్ష్యంతో ముందుకెళ్ళాల్సిన విద్య, ప్రైవేటు వ్యాపారుల చేతుల్లోకి వెళ్ళి కోట్లకు పడగలెత్తి కార్పోరేట్‌మయమై పురుగులను తయారు చేస్తున్నది. ఈ స్థితి ఎక్కడిదాక వెళ్ళిందంటే కొనగలిగే శక్తి ఉంటే మెరిట్‌తో సంబంధం లేకుండా ఏ సీటునైనా కొనవచ్చు, చదువవచ్చు. ఏకంగా ఈ కార్పోరేట్‌ ‌మార్కెట్‌నుండే తెలుగు రాష్ట్రాల్లోనైతే విద్యావేత్తల ముసుగులో ఎం.ఎల్‌.ఏ, ఎం.ఎల్‌.‌సి, ఎం.పిలేకాదు విద్యాశాఖ మంత్రులు పుట్టుకొచ్చారు. ఇవ్వాల్టి చట్ట సభల్లో సగానికిపైగా సభ్యులు విద్యావ్యాపారులే ఉన్నారంటే ఆ వ్యాపారం ఎంత లాభసాటిదో, దోపిడిమయమైందో మనం అర్థం చేసుకోవచ్చు!
గ్లోబల్‌లైజేషన్‌ ‌విసిరిన అత్యంత ముఖ్యమైన మొదటి సవాల్‌ ‌భాషకు సంబంధించింది. ప్రజలు తమ పిల్లల భవిష్యత్తు కోసం కంటున్న కలలకు అనుగుణంగా ప్రభుత్వ రంగంలోని పాఠశాలలను తీర్చిదిద్దాల్సిన పాలకులు ముప్పై ఏళ్ళ క్రితమే ప్రైవేటులో ఆంగ్లమాధ్యమంలో పాఠశాలలకు అనుమతిని ఇచ్చి, తన ఆధీనంలో ఉన్న ప్రభుత్వ పాఠశాలలను ఇంగ్లీష్‌ ‌మీడియం పాఠశాలలుగా మార్చడంలో విఫలమైంది. ఒకవేళ రిస్క్ ‌తీసుకొని ఇంగ్లీష్‌ ‌మీడియం పాఠశాలలుగా ప్రభుత్వ పాఠశాలలను ఉపాధ్యాయులు ఎవ్వరైన ముందుకొచ్చి మారిస్తే, అధికారులు ప్రైవేటు వాళ్ళు ఇచ్చే ఆమ్యామ్యాలకు ఆశపడి అనుమతి రాకుండా వేసిన కొర్రీల వేధింపుల షరా మామూలే. తెలంగాణ ప్రభుత్వం ఈ లోపాన్ని గుర్తించి రాష్ట్రంలోని అన్ని పాఠశాలలను ఇంగ్లీష్‌ ‌మీడియం పాఠశాలలుగా మార్చడం ఒక విప్లవాత్మకనిర్ణయం. ఇంగ్లీష్‌ ‌మీడియం, ప్రీ ప్రైమరీ ప్రవేశపెట్టడంపై మెజార్టీ ప్రజలు, మేధావులు, విద్యావేత్తలు, ఉపాధ్యాయ సంఘాలు చర్చను ఆహ్వానిస్తుంటే, ప్రపంచంలో వస్తున్న వేగత్వరణాన్ని అర్థంచేసుకోవడంలో విఫలమైన కొందరు భాషావేత్తలు, సంఘాలు తమ పిల్లలను ఆంగ్ల మాధ్యమంలో చదివించుకుంటూ మాతృభాషలోనే పాఠశాల విద్యావ్యవస్థ ఉండాలని ఊకదంపుడు ఉపన్యాసాలు, ఉద్యమాలు కూడా సామాన్య ప్రజలపై జరుగుతున్న ప్రపంచ బ్యాంక్‌ ‌కుట్రలో భాగమే! రెండో సవాల్‌ అడ్మీషన్‌ ‌వయస్సు.

ముప్పై ఏళ్ళ క్రితమే ప్రైవేటులో నర్సరీ, ఎల్‌.‌కె.జి, యు.కె.జి లాంటి ప్రీ ప్రైమరీ విద్యకు అనుమతిని ఇచ్చిన ప్రభుత్వం ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో గనుక ప్రీ ప్రైమరీ విద్యను ప్రారంభించి ఉంటే ఇవ్వాళ ఈ దుస్థితి ప్రభుత్వ పాఠశాలలకు వచ్చి ఉండేది కాదు. ముప్పై ఏళ్ళ క్రితమే అడ్మీషన్‌ ‌వయస్సును ప్రైవేటులో 2+కు అనుమతిని ఇచ్చారు. ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో నేటికి 5+ మాత్రమే ఉంది. మూడో సవాల్‌ ‌కంప్యూటర్‌ ‌విద్య. దశాబ్దంన్నర క్రితమే ప్రైవేటులో డిజిటల్‌ ‌క్లాస్‌రూమ్స్ ‌వచ్చి కంప్యూటర్లపై పిల్లలు ఆటలాడుతుంటే, వందల కోట్ల రూపాయలు వెచ్చించి ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో ఏర్పరిచిన కంప్యూటర్‌ ‌ల్యాబులన్ని బోధకులను తొలగించడంతో మూతపడ్డాయి. గ్లోబలైజేషన్‌లో కంప్యూటర్‌ ‌విద్యకు ఉన్న ప్రాముఖ్యత తెలిసికూడా కంప్యూటర్‌ ‌స్కూల్‌ అసిస్టెంట్‌పోస్టు ఇప్పటికి సృష్టించకపోవడం ప్రభుత్వానికి విద్యపై ఉన్న చిత్తశుద్దికి నిదర్శనం. ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో డిజిటల్‌ ‌తరగతి గదులను ప్రవేశపెట్టాల్సిన మన ఘనత వహించిన విద్యాశాఖ పనికిమాలిన శిక్షణలు ఇస్తూ పరువు తీసుకుంటున్నది. సమావేశాలపై సమావేశాలు, నివేదికలపై నివేదికలు, రిపోర్టులపై రిపోర్టులడగటంలాంటివన్ని కేవలం ఉపాధ్యాయున్ని తరగతి గదికి దూరంచేసే కుట్రలో భాగమే! నాలుగో సవాల్‌ ‌ప్రతిభావంతులైన విద్యార్థులకు ఐ.ఐ.టి, మెడికల్‌లాంటి ఎంట్రెన్స్ ‌పరీక్షలను ఎదుర్కొనే విధంగా (ఇ-టెక్నో స్కూల్స్, ‌కాన్సెప్ట్ ‌స్కూల్స్, ఒలంపియాడ్‌ ‌స్కూల్స్ ‌కావచ్చు, కళాశాలలు కావచ్చు) ఉదహరించిన వాటిని పోలిన పాఠశాలలు ప్రభుత్వ రంగంలో ప్రతిభావంతులైన ఉపాధ్యాయులు, అధ్యాపకులు ఉన్నా నేటికి ప్రారంభం కాలేదు. ఐదో సవాల్‌ ‌ప్రభుత్వం ఇచ్చే ఉచిత పథకాలన్నింటిని ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో చదివే పిల్లల తల్లిదండ్రులకే వర్తించపచేయాలనే డిమాండ్‌కు అనుగుణంగా ప్రభుత్వం ఒక చట్టం చేయాల్సిన అవసరాన్ని ఎవరు గుర్తించలేదు. ఒక్క ఉద్యోగ, ఉపాధ్యాయుల పిల్లలే కాదు గ్రామ వార్డు మెంబర్‌ ‌నుండి మొదలుకొని ముఖ్యమంత్రి, ప్రధానమంత్రి, రాష్ట్రపతి వరకు ఎవరి పిల్లలైతే ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో చదువుతారో వారికి మాత్రమే పై పదవులకు పోటీచేసే అవకాశం ఉండే చట్టం రూపొందించాలి. వారి పిల్లలు ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో ఉంటే సమస్యలు వెంటనే పరిష్కారమయ్యే అవకాశం ఉంటుంది. ఒకవేళ ఇవన్ని జరిగి ఉంటే ప్రభుత్వ పాఠశాలలు ఈ దుర్భర స్థితికి వచ్చి ఉండేవి కావు. కొత్త ఉద్యోగాలు సృష్టించబడి చాలామంది నిరుద్యోగులకు అతిపెద్ద ఉపాధి కేంద్రంగా విద్యావ్యవస్థ ఉండేది.

ప్రభుత్వ పాఠశాలలను రెసిడెన్షియల్‌గా మార్చలేరా!
వీటన్నింటికి తోడు రకరకాల పాఠశాలలు ప్రభుత్వ రంగంలో రావడం దురదృష్టకరం. కులాల, మతాల, జాతులవారి పాఠశాల విద్యావ్యవస్థ ఉండదని తెలంగాణ ప్రజలకు హామీ ఇచ్చిన వారే తిరిగి అటువంటి రెసిడెన్షియల్‌ ‌పాఠశాలల వ్యవస్థను తీసుకొని వచ్చి, మరీ ప్రవేశ పరీక్షలు పెట్టి ప్రభుత్వ పాఠశాలలనుండి చదివే పిల్లలందరిని తీసుకుపోతూ ఉపాధ్యాయులు చదువు చెప్పడంలేదని, వారికి చదవడం రాయడం రావడంలేదని బదునాం చేయడం ఎంతపెద్ద కళ! ఈ విధంగా ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో విద్యార్థులు లేకుండా చేసి మూసివేత దశకు తీసుకురావడం ఎంత వరకు సమంజసమో ప్రభుత్వ పెద్దలు ఆలోచించాలి. ప్రతి ఊరిలో ఇప్పటికే ఉన్న ప్రభుత్వ పాఠశాలలన్నింటిని సకల సౌకర్యాలు కల్పించి రెసిడెన్షియల్‌ ‌పాఠశాలలుగా వాటినే ఎందుకు మార్చడానికి ముందుకురావడంలేదు? నిర్మాణాలభారం, భూమిసేకరణలాంటి అనేక రిస్క్‌లుతప్పి వందల కోట్ల రూపాయలను ప్రభుత్వం ఆదా చేసుకోవచ్చు. ప్రజల పిల్లలు వారి గ్రామంలోనే కళ్ళముందుంటారు కదా!

మౌళికవసతులపై కూడా ఇంత నిర్లక్ష్యమా!
రాష్ట్రంలోని బడులలో 99.99% జాతీయ, అంతర్జాతీయ ప్రమాణాలకు అటుంచి కనీస ప్రమాణాలకు నిలబడవు. తరగతి గదులు సక్కగా లేవు. మూత్రశాలలు లేవు. లైబ్రరీ లేదు. కొన్ని పాఠశాలల్లో ఉన్న ఒక్క కంప్యూటర్‌ ‌గది కూడా మూతపడ్డది. ఈ విధంగా అందవిహీనమైన కూలిపోయే గదులతో కునారిల్లుతున్న పాఠశాలలకు ఏ తల్లిదండ్రులైనా తమ పిల్లలను ఎలా పంపిస్తారు? ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో ఉన్నా స్కావెంజర్‌ను కూడా ఊడబెరికి పరిశుభ్రత బాధ్యత గ్రామపంచాయితీలకు అప్పగించడం ఎంతవరకు సమంజసమో ప్రభుత్వ పెద్దలు ఆలోచించాలి. ఇష్టారీతిగా నిర్మించబడిన ప్రభుత్వ పాఠశాలల గదుల నిర్మాణాలను ప్రైవేటులోని రంగురంగుల ఆకాశహర్మ్యాలు, సూటు, బూట్లు, రయ్యి రయ్యిమంటూ వెళ్ళే బస్సులు వెక్కిరిస్తున్నాయి! రాష్ట్రంలోని చాలా పాఠశాలలకు కరెంట్‌ ‌సౌకర్యంలేదు. ఒక వేళ ఉన్నా పాఠశాలలకు నిధులు మొత్తం కరెంట్‌ ‌బిల్లుల చెల్లింపుకే పోతున్నది. క్యాటగిరి మార్చాలనే డిమాండ్‌ను ఇప్పటివరకు పరిశీలించలేదు. వందలకొద్ది పాఠశాలలు బకాయిలు చెల్లించేస్థితిలోలేవు.

రాష్ట్ర ప్రభుత్వం మన ఊరు-మన బడి కింద పాఠశాలలకు ఉచిత కరెంట్‌ ఇచ్చే నిర్ణయం తీసుకోవాలి. రాష్ట్రంలో వేళ్ళమీద లెక్కబెట్టే పాఠశాలలకే ఇంటర్నెట్‌ ‌సౌకర్యం ఉంది. గ్లోబలైజేషన్‌లో ఇంటర్నెట్‌పాత్ర గుర్తించి అన్ని పాఠశాలలకు ఉచితంగానే హైస్పీడ్‌ ఇం‌టర్నెట్‌ ‌సౌకర్యం కల్పించాలి. పాఠశాలల్లో క్రీడాకారులను తయారుచేయడానికి కాకపోయిన ఆటవిడుపు కోసం ఆడుకోవడానికి ఆటవస్తువులు అటుంచి చాలా పాఠశాలల్లో క్రీడా మైదానాలుకూడాలేవు. సన్నబియ్యాన్ని మధ్యాహ్నాభోజనానికి తెలంగాణ ప్రభుత్వం ఇవ్వడం అభినందించతగ్గదే అయినా, రెసిడెన్షియల్‌ ‌పాఠశాలల విద్యార్థుల మెనుకు, ప్రభుత్వ పాఠశాలల విద్యార్థులకు ఇచ్చే మెనుకు మధ్య ఆస్మాన్‌ఫరక్‌ ఉం‌ది. ప్రభుత్వ పాఠశాలల విద్యార్థులను రెండో తరగతి పౌరులుగా ఎందుకు చూస్తున్నారు? మధ్యాహ్నాభోజనం తినడానికి మంచినీళ్ళు లేని పరిస్థితిలో పాఠశాలలు ఉన్నాయి. అది వండే కార్మికులకు ఆరు నెలలకొకసారి కూడా డబ్బులు రాకపోతే పౌష్టికాహారం రుచికరంగా ఎలా వండిపెడతారు? ఉన్నత, మధ్యతరగతి వర్గాల తల్లిదండ్రులు, విద్యార్థులు ప్రభుత్వ పాఠశాల)కు మొగ్గుచూపకపోవడానికి కనీస సౌకర్యాలు లేకపోవడమే! పరిసరగ్రామాలనుండి వచ్చే విద్యార్థులకు ట్రాన్స్‌పోర్టు చార్జీలు ఇవ్వాల్సిన సమయంలో ఇవ్వకపోతే వారు ఎలా వస్తారు? ప్రైవేటులా డ్యుయల్‌ ‌డెస్క్‌లు, కుర్చీలు మనం ఎందుకు సమకూర్చుకోలేకపోతున్నాం?

నివేదికలపై ఉన్న శ్రద్ధ నియామకాలపై ఎందుకు ఉండదు!
కొత్త పోస్టుల సృష్టి అటుంచి 30 ఏళ్ళుగా ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో ఖాళీలైనా ఒక్క అటెండర్‌, ‌స్వీపర్‌, ‌జూనియర్‌ అసిస్టెంట్‌ ‌పోస్టులు ఏవి నింపడంమీద ఏ ప్రభుత్వం ఇప్పటివరకు దృష్టిపెట్టలేదు. 33 జిల్లాలను ఏర్పరచగా 21 జిల్లాలకు డి.ఇ.ఓ పోస్టుల మంజూరి లేదు. జిల్లాల ఏర్పాటు వరకు రాష్ట్రంలో కొనసాగిన డివిజన్‌ ‌విద్యావ్యవస్థ త్రిశంకు స్వర్గంలో ఉంది. 600కు పైబడి మండల విద్యాశాఖాధికారి పోస్టులు ఖాళీగా ఉంటే పర్యవేక్షణకు అర్థమేముంది?30వేలకు పైబడి ఉపాధ్యాయ పోస్టులు ఖాళీగా ఉన్నాయి. ఉపాధ్యాయుల సర్వీస్‌రూల్స్ ‌పీటముడిని 25 ఏళ్ళుగా విడదీయలేని పరిస్థితిలో కోర్టులు, ప్రభుత్వాలు ఉంటే బదిలీల, ప్రమోషన్ల పరిస్థితి ఎట్లా? తరగతి గదికో ఉపాధ్యాయుడు అటుంచి ఇంకా ఏకోపాధ్యాయ పాఠశాలలు ఉన్నాయి. రిటైర్‌ అయిన ఉపాధ్యాయుని స్థానాన్ని వెంటనే భర్తీ చేయకపోతే విద్యార్థుల పరిస్థితి ఏంటి? నియమించిన విద్యావాలేంటీర్‌కు జీతాలు ఎప్పుడువస్తాయో ఎవ్వరికి తెలియదు! ఉపాధ్యాయులు బోధన చేయక పోవడం, సమయ పాలన పాటించకపోవడం కూడ ఒక అవినీతి, నీతిబాహ్యచర్యగానే చూడాల్సి ఉంటుంది. దీనితో ప్రైవేటు వ్యవస్థ అందివచ్చిన ఈ అవకాశాలన్నింటిని ఆకాశానికెత్తి తల్లిదండ్రులలో కోటి ఆశలు రేకెత్తించి వేల కోట్లకు విద్యావ్యాపారం పడగలెత్తడం ప్రభుత్వం, ఉపాధ్యాయులు, అన్ని రకాల సంఘాల వైఫల్యంగానే చూడాల్సి ఉంటుంది.

ప్రయోగాల పాడుకాలం నడుస్తోంది!
దీనికి తోడు ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో ప్రయోగాల పాడు కాలం నడుస్తుంది. ఎపెప్‌, ‌డిపెప్‌, ‌క్యూఐపి, ఎల్‌.ఇ,‌పి, ఇప్పుడు నిరంతర సమగ్ర మూల్యాంకనం (సి.సి.ఇ) ఈ ప్రయోగాలన్ని కూడా ప్రపంచ బ్యాంక్‌ ‌కుట్రలో పావులుగా మారిన కొంత మంది సూడో మేధావుల సృష్టి. వాళ్ళ పదవులు, డిప్యూటేషన్లు పదికాలాలపాటు చల్లగా వర్ధిల్లితే వర్ధిల్లవచ్చుగాక, కాని ఈ ప్రయోగాలు ప్రజల్లో పాఠశాల విద్యావ్యవస్థ పట్ల ఉండే విశ్వాసాన్ని దెబ్బతీసాయి. పాఠశాలల్లో ఈ మధ్య కాలంలో జరిగిన సర్వేలన్ని పిల్లలకు చదవడం, రాయడం రావడం లేదని చెబుతుంటే ఎ.సి గదుల్లో కూర్చున్న మేధావులు మాత్రం పరీక్షలలో లోపం ఉందని సూత్రీకరించారు. సి.సి.ఇని ప్రవేశపెట్టిన సి.బి.ఎస్‌.ఇ ‌మరియు 21 రాష్ట్రాలు దాని దుష్ఫలితాలను సమీక్షించుకొని, వెంటనే రద్దు చేసుకొని పాత పద్ధతిని ప్రవేశపెట్టుకున్నాయి. కాని మన రాష్ట్రంలో మాత్రం ఇది తప్పుడు విధానమని ఉపాధ్యాయులు, సంఘాలు, తల్లిదండ్రులు చెప్పినా, రద్దుచేయాలని డిమాండ్‌ ‌చేసినా విద్యాశాఖలో తిష్టవేసుకున్న మేధావులు మాత్రం దానిని వదిలి పెట్టడకుండా కొనసాగించడానికి వాళ్ళకు వాళ్ళే ఓ వర్క్‌షాప్‌ ‌పెట్టుకొని నిర్ణయం తీసుకున్నారు. విద్యార్థులపై పరీక్షల భారాన్ని తగ్గించి సెమిస్టర్‌ ‌విధానాన్ని ప్రవేశపెట్టి బోధనకు, చదవడానికి, రాయడానికి విద్యార్థికి అధిక సమయం కెటాయించాలి.

ఇప్పుడు బడిబాటలు చేయడం కాదు కావల్సింది. కుట్రలో భాగంగా బడికి ఉన్న బాటను ఎవ్వరు తవ్వారో, చెరిపారో కనిపెట్టాలి, దమ్ముతో చెప్పగలగాలి. ఇకనైన ఉపాధ్యాయులు, మేధావులు, ప్రజలు, ప్రజాసంఘాలు, ఉపాధ్యాయ సంఘాలు కళ్ళు తెరిచి గ్లోబలైజేషన్‌ ‌విసిరిన సవాల్‌కు తగ్గట్టుగా పాఠశాలను మార్చాలని, డిల్లీ తరహలో సంస్కరించాలనే డిమాండ్‌ను ప్రభుత్వాల ముందు ఉంచాలి. అందుకు తగ్గట్టుగా పౌరులను తయారు చేస్తామని హామీ ఇస్తే తప్ప ప్రభుత్వ పాఠశాలలను ప్రజలు విశ్వసించరు. మడికట్టుకొని కూర్చుంటే పతనం అంచున నిలబడి ఉన్న పాఠశాల విద్యావ్యవస్థ పతనం కావడం, పాఠశాలలు మూతబడటం ఖాయం! మన ఊరు – మన బడి ద్వారా తెలంగాణ ప్రభుత్వం పాఠశాలల బలోపేతానికి తీసుకుంటున్న చర్యలను మనస్ఫూర్తిగా ఆహ్వానిస్తూనే నిర్మాణాత్మక సూచనలు, సలహాలు ఇవ్వాలి. బడిని బాగుచేసుకోవడం అంటే భవిష్యత్‌ ‌తరాల ఉజ్వల భవిష్యత్తుకు బాటవేయడమని తద్వారానే బంగారు తెలంగాణ నిర్మాణం సాధ్యమని చెప్పడం! ఎటువంటి ప్రైవేటు దోపిడిలేని విద్యను, వైద్యాన్ని ఉచితంగా ప్రజలకు ఇచ్చే ప్రభుత్వాలు మాత్రమే తాము దేశంలో, ప్రపంచంలో నెంబర్‌ ‌వన్‌ అని చెప్పుకునే అర్హతను సాధిస్తాయి!